روایت یک زن ترنس در بازداشت پلیس ازبکستان: «آن‌ها مرا برهنه‌، لمس و تهدید به تجاوز کردند»

«بهم گفت که عجب بدن خوبی داری. چه مدل سکسی دوست داری؟»

کامیلا نوروا، زن ترنس ۲۵ ساله، از بدرفتاری و تعرض جنسی ماموران در دوران بازداشتش در ازبکستان می‌گوید؛ خاطرات ناگوار او از این کشور آسیای میانه که زمانی یکی از جمهوری‌های شوروی محسوب می‌شد.

او با هدف انجام عمل تطبیق جنسیت در سن ۱۷ سالگی به روسیه رفت، اما تابعیت ازبکی خود را حفظ کرد.

انجام پروسه بازتائید جنسیت چقدر در ازبکستان آسان است؟

در ازبکستان چنین جراحی‌هایی رایج نیست.

اگرچه هیچ آماری درباره شمار افرادی که عمل تطبیق جنسیت انجام داده‌اند وجود ندارد، شنیده‌ها حاکی از آن است که شهروندان ازبکستان می‌توانند در این کشور تحت درمان هورمونی قرار بگیرند، و هرچند بسیار نادر، ممکن است جراحی تطبیق نیز انجام دهند.

اما بیشتر ازبک‌هایی که می‌خواهند چنین عملی را انجام دهند، ترجیح می‌دهند به روسیه یا کشورهای دیگر سفر کنند.

پس از عمل، کامیلا به تاشکند، پایتخت ازبکستان، بازگشت تا پاسپورت خود را تمدید کند. او می‌گوید که در آنجا به اتهامات واهی بازداشت شد، ۲۵ روز در بازداشت به سر برد، و در این مدت با آزار و اذیت جنسی، ضرب و شتم، تهدید به مرگ و معاینات پزشکی تهاجمی مواجه شد.

حقوق ترنس‌ها در ازبکستان درهیچ قانونی ذکر نشده است.

با این حال، حتی اگر عمل جراحی آنها در خارج از کشور انجام شده باشد، افراد می‌توانند کارت‌های شناسایی یا پاسپورت‌های جدیدی که تطبیق جنسیت آنها را تایید می‌کند، دریافت کنند.

در جریان گفت‌وگوی آنلاین ما با کامیلا، او به من یک کارت شناسایی نشان داد که قبل از بازداشت در تاشکند دریافت کرده بود و جنسیتش را زن نشان می‌داد.

او می‌گوید: «به محض این‌که کارت شناسایی (داخلی) خودم را گرفتم، برای دریافت پاسپورت درخواست دادم. رئیس اداره گذرنامه گفت بر اساس روال، باید مانند همه کسانی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، با من مصاحبه شود».

کامیلا موافقت کرد و برای مصاحبه به «اتاق ۳» در یک دفتر پاسپورت منطقه‌ای در تاشکند برده شد. آنجا، با یک پلیس جوان به نام «بابور» که حدود ۲۰ سال سن داشت، روبرو شد.

کامیلا به یاد می‌آورد که بابور شروع کرد به بررسی تلفن او که در آن عکس‌های برهنه‌‌ای از او پس از عمل‌های جراحی‌ وجود داشت.

«از من خواست که سینه‌ام را لخت کنم»

«��و گفت، بدن خوبی داری، پستان‌های عالی. چه نوع سکسی را دوست داری؟ سکس سه نفره با دو مرد را دوست داری؟»

اگرچه کامیلا از این اظهارات جنسی عصبانی شد، اما بابور عقب‌نشینی نکرد. او حتی فراتر رفت و از کامیلا خواست «سینه‌اش را لخت کند تا بتواند به آن دست بزند». او این کار را نکرد و دست بابور را که برای لمس کردنش دراز شده بود، پس زد. اما بابور کوتاه نمی‌آمد.

«بعدش یک تکه کاغذ از دفترچه‌اش پاره کرد و شماره‌اش را رویش نوشت. شماره‌اش را در تلفنم هم تایپ کرد و آن را ذخیره کرد. از من پرسید کجا زندگی می‌کنم و آیا در نزدیکی‌ آنجا هتلی وجود دارد یا نه».

«باربور گفت: ما می‌توانیم در یک هتل ملاقات کنیم. سعی کردم او را نادیده بگیرم و پرسیدم پاسپورتم چه زمانی آماده می‌شود. گفت: خوب، در یک هتل ملاقات می‌کنیم، بعد خیلی زود پاسپورتت آماده می‌شود. شروع به گریه کردم و بعد اجازه دادند که آن‌جا را ترک کنم».

بعدها، رئیس اداره گذرنامه به او گفت که بابور از واحد ضد تروریسم نیروی پلیس است.

بی‌بی‌سی ازبکی از طریق یک برنامه چت به «بابور» از طریق شماره‌ای که به کامیلا داده بود، پیام داد و اتهامات را به او منتقل کرد. پیام ما خوانده شد، اما پاسخی برایمان ارسال نشد.

کامیلا که از بدرفتاری پلیس شوکه شده بود، به دنبال مشاوره حقوقی رفت و یک شکایت رسمی‌ ثبت کرد. بعدا او را برای مصاحبه دیگری در یک اداره دولتی دیگر فراخواندند.

آنجا با دو افسر پلیس مرد روبرو شد. این بار از او خواسته شد تلفنش را در یک کمد در پذیرش بگذارد و به یک اتاق بازجویی در طبقه بالا برده شد. دوستان و اعضای خانواده‌‌اش که او را همراهی می‌کردند، اجازه ورود نداشتند.

کامیلا به یاد می‌آورد: «اولش برخوردشان متمدنانه بود، اما بعد از چند دقیقه شروع کردند به بد و بیراه گفتن‌های وحشتناک به من».

«شما همه فاحشه هستید»

«آنها گفتند: [همه زنان ترنس] مثل هم هستید، همه شما فاحشه هستید. آنها مرا به داشتن عشاق در میان مقامات بالا، مانند نمایندگان مجلس متهم کردند. بعد از مدتی، درخواست آب کردم. یکی از آنها گفت: توی یک بطری ادرار می‌کنم و می‌دهم بخوری. دیگری پرسید: چرا از بابور شکایت کردی؟ حالا بهای آن را می‌پردازی».

کامیلا می‌گوید تهدیدها و توهین‌ها به زودی به حملات فیزیکی خشونت‌آمیز تبدیل شد. او با هق‌هق گریه به یاد می‌آورد که یکی از افسران در یک لحظه، گلوی او را گرفت، او را به دیوار کوبید، از غلاف کمرش، اسلحه‌اش را بیرون آورد و گفت: «تو اینجا می‌میری».

او می‌گوید: «سپس در باز شد و یک افسر مرد و یک افسر زن وارد شدند. مهاجم شروع کرد به سیلی زدن به من، بعد هلم داد و چون کفش پاشنه‌‌بلند پوشیده بودم، تعادلم را از دست دادم و زمین خوردم. دیگران فقط می‌خندیدند».

«همین که داشتم بلند می‌شدم، او دوباره شروع به کتک زدنم کرد. از افسر زن کمک خواستم، گفتم تو یک زن هستی، نمی‌بینی که دارد یک زن را می‌زند؟ او گفت: تو زن نیستی، افرادی مثل تو باید کشته شوند».

درخواست‌های او برای داشتن وکیل، نادیده گرفته شد. او می‌گوید در عوض، افسران بیشتری وارد شدند و آزارها ادامه پیدا کرد. سپس او را تهدید کردند و مجبورش کردند مدرکی را که به زبان ازبکی نوشته شده بود، امضا کند. کامیلا می‌گوید که چون میزان آشنایی‌اش با زبان ازبکی محدود بود، هیچ اطلاعی از محتوای آن مدرک نداشت.

او به یاد می‌آورد که وقتی بعد از این ماجرا، او را به دادگاهی در طبقه بالا بردند، از شنیدن اتهاماتش شوکه شده بود.

قاضی می‌گفت که او در خیابان دستگیر شده، مشکوک رفتار می‌کرده و از دستورات افسران برای ارائه مدارک شناسایی، سرپیچی کرده است.

کامیلا همه این اتهامات را رد کرد، اما به ۱۵ روز زندان محکوم شد.

«حق شکایت»

کامیلا می‌گوید که درد و رنج او در زندان با یک معاینه پزشکی تهاجمی، دردناک و تحقیرآمیز ادامه یافت.

در پایان دوره ۱۵ روزه زندان، او به اتهام رشوه دادن به یک مقام دولتی برای گرفتن مدارکش، به هشت روز زندان اضافی محکوم شد. کامیلا این اتهام را نیز رد کرد.

بی‌بی‌سی ازبکی با وزارت کشور ازبکستان تماس گرفت، شرح مفصلی از ادعاهای کامیلا را مطرح کرد و پرسید که آیا از هیچ‌ یک از افسران درگیر در پرونده، تحقیق شده یا نه.

رئیس دفتر روابط عمومی این وزارتخانه پاسخ داد: «شهروندی که از عملکرد نهادهای اجرای قانون ناراضی است، حق دارد از طریق یک رویه تعیین‌شده شکایت کند».

نگرش‌های منفی نسبت به جامعه ترنس

در ازبکستان، نگرش‌های عمومی نسبت به افراد ترنس و به طور کلی جامعه «ال‌جی‌بی‌تی»، بسیار منفی است. در شبکه‌های اجتماعی، ویدیوهایی از آزار و ضرب و شتم افراد ترنس می‌توان یافت.

از زمانی که شوکت میرضیایف، رئیس‌جمهور ازبکستان، سطح آزادی‌های دینی را در این کشور افزایش داد، تمایلات اسلامی افزایش یافته است. در پی این تحولات، بلاگرهای مذهبی یا امامان مساجد به طور علنی افراد جامعه «ال‌جی‌بی‌تی» را محکوم کردند.

بسیاری از افراد ال‌جی‌بی‌تی یا ترنس در ازبکستان احساس خطر می‌کنند و مایلند که این کشور را ترک کنند.

کامیلا در سن ۱۷ سالگی کشور را ترک کرد تا به خواهرش در مسکو بپیوندد. او در آنجا روند تطبیق جنسیت را آغاز کرد، و جراحی‌هایی از جمله ارکیدکتومی - عملی برای برداشتن هر دو بیضه - انجام داد.

اتهامات پس گرفته شدند

کامیلا در روسیه به شکل حرفه‌ای به خوانندگی و آهنگسازی و ترانه‌سرایی روی آورده و این روزها، عکس‌ها و کلیپ‌هایی از موزیک ویدیوهایش را در اینستاگرام با ۲۰۰ هزار دنبال‌کننده به اشتراک می‌گذارد.

در نهایت، مقام‌های ازبکستانی به کامیلا پاسپورت جدیدی که هویت جدید زنانه او را نشان می‌دهد، اعطا کردند.

او می‌گوید به او گفته شده که همه اتهامات علیه او نیز پس گرفته شده‌اند.

کامیلا معتقد است که پس از تمام سختی‌هایی که تحمل کرده، حق دارد همان‌طور که می‌خواهد زندگی کند.

او می‌گوید: «حالا می‌خواهم یک خانواده بسازم و اگر قوانین اجازه دهد، یک دختر کوچک را به فرزندی بپذیرم».