آمریکا در برابر دو دیدگاه کاملا متضاد در روز انتخابات

هر دو نامزد در صورت شکست یکی از آنها در این انتخابات، چشم‌اندازهای صریحی برای آینده عنوان کرده‌اند. دونالد ترامپ می‌گوید در صورت شکست، کشور «به جهنم می رود» و بلافاصله «کمونیست» می شود، در حالیکه کامالا هریس رقیب خود را یک فرد «فاشیست» توصیف می‌کند که خواهان «قدرت مهار نشده» است.

رای‌دهندگان در ایالت‌های چرخشی از سوی ستادهای انتخاباتی با آگهی‌های نامزدها بمباران شده‌اند که هدف بیشتر آنها ایجاد ترس از طرف مقابل است.

با توجه به این جو، جای تعجب نیست که آمریکایی‌هایی که برای این مطلب با آنها صحبت کردیم از سطح بالایی از اضطراب سخن می‌گویند.

هدر سوچک، ساکن ایالات ویسکانسین به من گفت: «من معتقدم که آنها ما را وادار می‌کنند در ترس زندگی کنیم، فقط برای اینکه رای ما را به دست آورند.»

او در یکی از ایالت‌های کلیدی زندگی می‌کند که نتیجه رای آنها به طور سنتی همیشه به نفع یکی از دو حزب نبوده و کسب آرای آنها برای پیروزی در این انتخابات مهم است.

او قصد دارد به ترامپ رای دهد زیرا معتقد است که برنامه‌های اقتصادی هریس «ترس‌آور» است.

اما درست در امتداد همان خیابان، تریسی آندروپلیس زندگی می‌کند که به عنوان رای دهنده مستقل ثبت نام کرده و در نظر دارد به هریس رای دهد.

او گفت: «این یکی از مهم‌ترین انتخابات در طول زندگی من است. چیزهای زیادی در میان است.»

و افزود که نگران است ترامپ در صورت پیروزی از قدرت کنار نرود.

هر دو نفر ترس واقعی خود را از آینده در صورت شکست نامزدشان ابراز کردند که منعکس کننده حال و هوای بسیاری از رای‌دهندگان در آستانه انتخابات است.

خانم آندروپلیس همچنین به من گفت که نظرسنجی‌های حاکی از نزدیک بودن آرای دو نامزد را باور نمی‌کند. نه به این دلیل که او شواهدی واقعی در دست دارد، بلکه به این دلیل که نمی‌تواند تصور کند که میلیو‌ن‌ها نفر قصد دارند به ترامپ رای دهند. و او به هیچ وجه تنها کسی نیست که دشوار می‌تواند نزدیک بودن آرای دو این دو را قبول کند.

یکی از چیزهایی که من در سفر به اطراف این کشور و صحبت با رای‌دهندگان آموخته‌‌ام این است که افکار عمومی جامعه آمریکا نه تنها به طور قابل توجهی دو شقه شده است، بلکه این احساس راکردم که دو ملت متفاوت به طرز ناخوشایندی در یک قطع زمین مشترک در کنار هم زندگی می‌کنند.

دموکرات‌ها عمدتا ساکنان شهرها و حومه شهرها هستند و جمهوریخواهان بیشتر در مناطق روستایی سکونت دارند. آمریکایی‌ها به‌طور فزاینده‌ای به مکان‌هایی می‌روند که همسایگانشان دیدگاه‌های سیاسی شبیه آنها را دارند. و با توجه به تابلوها و پلاکاردهایی که قلمرو حمایت از ترامپ یا هریس را مشخص می‌کنند، شناسایی این مناطق در حال حاضر دشوار نیست.

اما نمی‌توان برای همیشه در این جهان‌های سیاسی مجزا زندگی کرد. دو طرف در شرف برخورد با واقعیت تلخ یک انتخابات هستند.

این انتخابات، هر چقدر هم که مورد مناقشه باشد، هر قدر هم که بحث‌برانگیز باشد، باید یک برنده داشته باشد.

و هنگامی که گروهی از رای‌دهندگان از نتیجه نهایی آگاه می‌شوند متوجه می‌شوند که دهها میلیون نفر از هموطنان آمریکایی آنان احساس بسیار متفاوتی نسبت به این نتیجه دارند و این برایشان شوک‌آور خواهد بود.

هم ترامپ و هم هریس مسیر پرپیچ و خمی را تا روز رای‌گیری پیموده‌اند.

در ماه آوریل من در جمع خبرنگارانی بودم که در بیرون دادگاه منهتن جمع شده بودند تا شاهد محاکمه ترامپ در دادگاه کیفری باشم. او هفته‌ها بعد مجرم شناخته شد و اولین رئیس‌جمهور سابق یا فعلی بود که در ارتباط با اتهام کیفری محکومیت یافته بود.

بسیاری در آن زمان می‌پرسیدند آیا یک محکوم پرونده کیفری واقعا می‌تواند به کاخ سفید باز گردد؟

اما مشکلات حقوقی و این ادعای او که عمدا هدف تهاجم دولت بایدن قرار گرفته است، صرفا مبارزات انتخاباتی او را گرم‌تر کرد و بر حمایت حامیانش از او افزود.

او اغلب به آنها می‌گفت: «آنها دنبال من نیستند، آنها در واقع دنبال شما هستند.»

یکی از حامیان او در بیرون دادگاه به من گفت: «آنها نظام قضایی را به عنوان اسلحه علیه دشمنان خود به کار می‌گیرند که درست نیست.» دیگری گفت: «من تا دم مرگ برای این مرد مبارزه می‌کنم.»

به تدریج یک الگوی مشخص ظهور کرد: با طرح هر کیفرخواست، رتبه‌بندی او در نظرسنجی‌های او بالا می‌رفت و کمک‌های مالی بیشتری به صندوق انتخاباتی او سرازیر می‌شد.

فقط به لحظه‌ای در سال گذشته فکر کنید که عکس او برای انضمام به پرونده کیفری مداخله در انتخابات در ایالت گرجستان منتشر شد. این عکس به سرعت به تصویری نمادین تبدیل شد که اکنون بر بسیاری از تی‌شرت‌هایی نقش بسته که شرکت‌کنندگان در تجمع‌های انتخاباتی ترامپ بر تن دارند.

و نمی‌توان مسیر پر هیجان رئیس جمهور سابق به سوی روز رای‌گیری را بدون اشاره به لحظه‌ای دیگر توصیف کرد، لحظه‌ای که تصویر نمادین دیگری از او پدید آورد.

هنگامی که در ماه ژوئیه فردی به منظور ترور ترامپ در باتلر، ایالت پنسیلوانیا، ترامپ را زخمی کرد، این تصویر تاثیری عمیق بر مبارزات انتخاباتی و کل این ملت گذاشت.

این عکس زمانی گرفته شده است که ماموران سرویس مخفی به او که از گوشش خون می‌ریخت کمک می‌کردند تا از جایش بلند شود. در آن لحظه، او مشتش را بلند کرد و از هودارانش خواست به مبارزه ادامه دهند.

هنگامی که او فقط ۴۸ ساعت بعد از این واقعه در کنگره حزب جمهوریخواه در میلواکی ظاهر شد در حالیکه گوشش پانسمان شده بود، برخی از حاضران گریه می‌کردند.

من می‌توانستم قطرات اشک‌ را ببینم که روی صورت یکی از نمایندگان اعزامی به کنگره که نزدیک من ایستاده بود جاری شده بود. او تیوا یوان نماینده اعزامی ساموای آمریکا به کنگره حزبی بود.

او به من گفت: «او را خدا مسح کرده است. او برای رهبری ملت ما فراخوانده شده است.»

در آن مرحله در تابستان، از نظر انتخاباتی، ترامپ شکست ناپذیر به نظر می‌رسید.

در طرف مقابل، دموکرات‌ها به طور فزاینده ای نسبت به چشم انداز ادامه حکومت خود دلسرد می شدند. آنها به شدت نگران بودند که نامزد آنها، جو بایدن، پیرتر از آن است که بتواند دوباره در انتخابات پیروز شود.

در اواخر ژوئن من در اتاق رسانه‌ها شاهد رفتار دلسردکننده او در مناظره با ترامپ بودم. سکوت حیرت‌آوری برقرار شد و ما شاهد پایان حضور ۵۰ ساله بایدن در صحنه سیاست بودیم.

اما در آن زمان اظهار نظر بسیاری از کسانی که علنا پیشنهاد کردند او باید کناره‌گیری کند، رد می‌شد. ستاد انتخاباتی بایدن حتی به گروهی از دمکرات‌های ناراضی که به دلیل کهولت سن بایدن، خواستار کناره‌گیری او بودند به شدت می‌تاخت.

البته این وضعیت با گذشت زمان تغییر کرد.

تنها چند روز پس از آن کنوانسیون پرشور جمهوریخواهان در ماه ژوئیه که به نظر می‌رسید ترامپ نمی‌تواند شکست بخورد، بایدن اعلام کرد که از هدف خود برای انتخاب مجدد صرفنظر می‌کند. روحیه هواداران دموکرات به زودی از بدبینی و اضطراب به انتظار پرهیجان تبدیل شد.

هر گونه تردید آنها در مورد اینکه آیا کامالا هریس بهترین نامزد حزب است یا نه، چند هفته بعد در کنوانسیون پرشور حزب در شیکاگو از میان رفت. احساس تسلیم و شکست، اکنون در موجی از شور و شوق از بین رفته بودند.

هریس در میان تشویق اعضای حزب گفت این انتخابات فرصتی برای «عبور از تلخکامی، بدبینی و تلاش‌های تفرقه‌انگیز گذشته است.»

اما این انفجار هیجان دوام نیاورد. پس از یک اوج اولیه در نظرسنجی‌ها، هریس مجبور بود برای حفظ موقعیتش تلاش کند. به نظر می‌رسید که او به سرعت نظر دموکرات‌های سنتی را که از بایدن حمایت نمی‌کردند، به دست آورده، اما به سختی می‌توانست نظر رای‌دهندگان مردد را جلب کند.

با این حال، هریس بارها و بارها این پیام خوش‌بینانه تر را تکرار کرده است. او همچنین حق سقط جنین را به عنوان سنگ بنای مبارزه خود قرار داده است و امیدوار است که این موضوع باعث ایجاد انگیزه مشارکت بیشتر زنان شود.

اما چالش اصلی در این انتخابات، مانند همه انتخابات ریاست جمهوری، متقاعد کردن افراد مردد است.

کمتر از دو هفته مانده به انتخابات، من زوئی شینو را در آرایشگاه او در آتلانتا، مرکز ایالت جورجیا، ملاقات کردم. او گفت که هرگز در گذشته برای رای دادن انقدر بدون انگیزه نبوده است.

او گفت: «در حال حاضر برای من انتخاب بین بد و بدتر است» و افزود که در نهایت به هریس رای خواهد داد اما معتقد است ترامپ برای فعالان کوچک اقتصادی مفیدتر است.

او گفت: «از اینکه یک زن سیاه‌پوست رئیس‌جمهور ایالات متحده شود، هیجان‌زده می‌شوم؛ و او برنده خواهد شد، من می‌دانم که او برنده خواهد شد.»

دو قبیله در لحظه سرنوشت‌ساز

در حالی که برخی از رای‌دهندگان مضطرب هستند و معتقدند رقابت بین دو نامزد نزدیک است، اطمینان خانم شنو در مورد نتیجه نهایی را حامیان هر دو طرف بارها بیان کرده‌اند.

بسیاری از حامیان هریس نمی‌توانند درک کنند که چرا او از یک فرد محکوم که علنا هدف انتقاد و تمسخر همکاران قبلی دولت خود قرار دارد بسیار جلوتر نیست.

حامیان ترامپ هم به همان اندازه متحیر هستند که چه طور کسی می‌تواند به نامزدی رای دهد که سیاست‌هایش را تغییر داده و در زمانی که ورود غیرقانونی از مرزها به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده بود در کاخ سفید حضور داشت.

به نظر می‌رسد که این دو قبیله در دو جهان سیاسی موازی قرار دارند و بین آنها یک شکاف حزبی عمیق وجود دارد که در آن دیدگاه‌های مخالف نادیده گرفته می‌شوند و نامزدها نوعی وفاداری عمیق را بر می‌انگیزند که از وابستگی حزبی فراتر می‌رود.

هر طرف به رای‌دهندگان در مورد عواقب پیروزی طرف مقابل هشدارهای آخرالزمانی داده شده است. به آنها گفته شده که اهمیت این انتخابات بسیار بیشتر از انتخاب کسی است که قرار است در چهار سال آینده در دفتر ریاست جمهوری بنشینند. بسیاری بر این باورند که این یک رویداد حیاتی است که می‌تواند عواقب فاجعه‌باری داشته باشد.

شکی نیست که لحن جاری در این مبارزات خطرات را افزایش داده و باعث تشدید اضطراب و تنش شده است به این معنی که پیامدهای این انتخابات می‌تواند انفجاری باشد. با اعلام نتیجه انتخابات، ما منتظر چالش‌های قانونی هستیم و بروز اعتراضات خیابانی برای هیچ کس غافلگیر کننده نخواهد بود.

این کشوری است که در آن بین دیدگاه‌های متضاد در مورد آنچه در خطر است، اختلاف اساسی وجود دارد. اما در شعبه‌های اخذ رای است که آمریکای سرخ و آبی با هم روبرو و رای‌ آنها شمارش می‌شود.

نتیجه رای‌گیری هر چه که باشد، تقریبا نیمی از ملت در آستانه کشف این واقعیت هستند که نیم دیگر احساس متفاوتی در مورد نتیجه انتخابات خواهد داشت.

برای بازنده، این یک آگاهی دردناک ��واهد بود.