انتشار خاطرات سارکوزی از ۲۰ روز زندان؛ «سلولی شبیه اطاق یک هتل ارزان‌قیمت»

کتاب جدید نیکولا سارکوزی، رئیس‌جمهور سابق فرانسه، با عنوان «خاطرات یک زندانی» که در کمتر از سه هفته منتشر شد، توصیف شرایط یک رئیس‌جمهور سابق در بخش انفرادی یک زندان فرانسوی است.

در این خاطرات ۲۱۶ صفحه‌ای، ما متوجه می‌شویم که زندانی شماره ۳۲۰۵۳۵ یک سلول ۱۲ متر مربعی داشته که مجهز به تخت، میز، یخچال، دوش و تلویزیون بوده است. سلولی که یک پنجره داشته، اما نمای مقابل آن توسط یک پنل پلاستیکی عظیم که در بیرون قرار گرفته، مسدود شده است.

سارکوزی می‌نویسد: «این سلول به اندازه کافی تمیز و روشن بود و اگر آن در محکم و سنگین با یک روزنه برای نگهبانان زندان نبود، تقریباً می‌شد تصور کرد که مثل اطاق یک هتل ارزان‌قیمت است.»

وقتی در زندان به او گفته شد که باید ۲۳ ساعت از ۲۴ ساعت را در اتاقش بگذراند و تماس با هر کسی غیر از کارکنان زندان ممنوع است، رئیس جمهور سابق تصمیم گرفت که گزینه پیاده‌روی روزانه در حیاط را انتخاب نکند، «بیشتر شبیه قفس بود تا محل گردش».

در عوض، او ورزش روزانه خود را با یک دستگاه دو در اتاق ورزش کوچک زندان انجام می‌داد.

او در این کتاب همچنین توصیف می‌کند که چگونه یک زندانی در سلول بغلی در بخش انفرادی با خواندن آهنگی از کارتون شیرشاه و زدن قاشق روی میله‌های سلولش، او را در شب اول ورودش بیدار نگه داشت.

اینکه چگونه تحت تاثیر «مهربانی و احترام کارکنان زندان قرار گرفت که او را با عنوان رئیس جمهور خطاب می‌کردند».

اینکه چگونه توانست دیوارهای سلولش را با کارت پستال‌هایی کسانی که در حمایتشان از او نوشته بودند، پوشاند.

او می‌نویسد: «اینها همه تأثیرگذار و صمیمانه بود، نشان دهنده یک پیوند عمیق شخصی بود، حتی با اینکه من مدت‌ها پیش از سمت خود کنار رفته بودم.»

این جزئیات جالب هستند. اما شاید تاملات سارکوزی در مورد سرنوشت، عدالت و سیاست مهم‌تر باشد.

سارکوزی ۷۰ ساله، ماه گذشته پس از گذراندن ۲۰ روز از حکم پنج ساله زندانش از زندان لا سانته در پاریس آزاد شد.

او در ۲۱ اکتبر سال جاری (حدود ۳ هفته پیش) به جرم توطئه غیرقانونی به پنج سال زندان محکوم شد، به خاطر پرونده تلاش زیردستانش برای دریافت پول از معمر قذافی، دیکتاتور سابق لیبی، برای تامین مخارج کمپین انتخاباتی‌اش در سال ۲۰۰۷.

در پایان محاکمه آقای سارکوزی در ماه اکتبر، قاضی می‌توانست به ااو جازه دهد تا زمان تجدیدنظرخواهی‌اش آزاد بماند اما درعوض حکم داد که او باید به زندان برود. با وجود این، سه هفته پس از زندانی شدن این رئیس جمهور سابق، او به دنبال درخواست وکلایش آزاد شد.

رئیس جمهور سابق اتهامات علیه خود را به شدت رد می‌کند و ادعا می‌کند که قربانی یک دسیسه با انگیزه سیاسی در سیستم قضایی فرانسه شده است.

همه اینها دوباره در کتاب خاطرات او از زندان تکرار شده است. در واقع، نیکلا سارکوزی در یک مقطع خود را با مشهورترین قربانی نظام قضایی فرانسه، آلفرد دریفوس - افسر یهودی که به اتهام جاسوسی ساختگی به جزیره شیطان در گویان فرانسه فرستاده شد - مقایسه می‌کند.

او می‌نویسد: «برای هر ناظر بی‌طرفی که تاریخ آنها را می‌داند، شباهت‌ها قابل توجه است.»

« ماجرای دریفوس از اسناد جعلی سرچشمه گرفت. ماجرای من هم همینطور... دریفوس در مقابل سربازان تحقیر شد، وقتی که نشان‌هایش را از او گرفتند، و من هم در مقابل تمام ملت از لژیون افتخار (لژیون دونور) محروم شدم.»

نیکلا سارکوزی در سال ۲۰۰۵ به‌عنوان شوالیه‌ لژیون دونور توسط ژاک شیراک برگزیده شد و در سال ۲۰۰۷ با رسیدن به ریاست‌جمهوری، به بالاترین درجه‌ این لژیون یعنی « استاد بزرگ» ارتقا یافت. اخراج آقای سارکوزی از این لژیون فرصتی برای تسویه حساب با امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فعلی فرانسه، در این پرونده به او داده است.

نیکلا سارکوزی که از حامیان نزدیک آقای مکرون بود، اکنون می‌گوید که نظرش تغییر کرده است - بدون اینکه تا آنجا پیش برود که وارد مخالفت سیستماتیک با سیاست یا شخص او شود.

«امانوئل مکرون در حال حاضر آن‌قدر دشمنان، بدگویان و دوستان ناامید زیادی دارد که بعید می‌دانم حرف‌های من به تعدادشان اضافه کند.»

گله سارکوزی این است که مکرون هرگز «شجاعت» تماس حضوری با او را برای توضیح دلیل محروم کردن او از لژیون نداشت. او می‌نویسد: «اگر او تماس می‌گرفت، من استدلال‌هایش را درک می‌کردم و تصمیم را می‌پذیرفتم. عدم انجام این کار نشان داد که انگیزه‌های او صادقانه نبوده است.»

اما روابط سارکوزی با یک رهبر سیاسی دیگر، یعنی مارین لو پن، بیشترین توجه را در فرانسه در میان منتقدان کتاب به خود جلب کرده است. آن هم به دلیل محبت غیرمعمولی است که رئیس جمهور سابق به رقیب قدیمی خود نشان می‌دهد.

او می‌نویسد: «من از اظهارات آشکار او که پس از محکومیت من بیان کرد، که شجاعانه و کاملاً بدون ابهام بود، قدردانی می‌کنم.»

سارکوزی برای تشکر از او تماس گرفت و می‌گوید که آنها گفتگوی دوستانه‌ای داشتند ودر پایان او به لو پن قول داده که در آینده به هیچ ائتلافی که بخواهد مانع پیروزی حزب «تجمع ملی» لوپن در انتخابات شود، کمک نکند.

او بعداً ادامه می‌دهد: «بسیاری از رأی‌دهندگان فعلی حزب تجمع ملی در زمانی که من از نظر سیاسی فعال بودم از حامیان من بودند... توهین به رهبران این حزب، توهین به رأی‌دهندگان آنها است، یعنی افرادی که بالقوه رأی‌دهندگان ما هستند.»

« من با رهبران این حزب اختلاف‌نظرهای زیادی دارم... اما حذف آنها از جمع جمهوری‌خواهان یک اشتباه خواهد بود.»

چنین تمجیدهایی برای مارین لوپن و جردن باردلا، رهبران حزب تجمع ملی بسیار کم‌سابقه است.

این سخنان از سوی یک رئیس‌جمهور سابق که هنوز نفوذ زیادی در میان جناح راست سنتی فرانسه دارد، یک ستایش سیاسی گرانبها و ارزشمند برای این حزب محسوب می‌شود.